Is dit alles?

2022 kondigde zich groots aan. Eindelijk van de mondvod af. Eindelijk weer live concerten. Een nieuwe broedplaats voor Wings & Wonders in ’t verschiet. Ik bladerde vrolijk door interieur magazines, vol prachtige dingen die ik niet kan betalen.
Ineens was er oorlog. “Heeft de geschiedenis ons dan niets geleerd?”, zuchtte mijn vader.

De ziekte van een dierbare zette alles op scherp.

Zo wild als eerst mijn plannen waren, zo stil buig ik vandaag het hoofd.
Want de natuur laat zich niet commanderen.
Overgave. Of zoiets.
Ik heb duidelijk nog veel te leren.

Wat bullshit schrappen en ruimte maken voor het leven zelf, lijkt alvast een goede start.

Arno wist het al: “Gisteren is dood. Morgen bestaat niet. Ik leef vandaag.”
Er is duidelijk haast bij, want terwijl ik dit schrijf, laat nog een held het leven. Ik hoorde zijn stem voor het eerst toen ik mij – in een pashok ergens in de jaren 80 – zwetend in een veel te strakke broek trachtte te murwen. “Is dit alles?”, moet mijn moeder zich afgevraagd hebben toen ze het resultaat monsterde.

Ik rep me dus op send te drukken. Wie weet wat er gebeurt als ik nog een dag wacht.

PS De titel is, of course, ontleend aan Doe Maar.

R.I.P. Arno Hintjens (1949-2022)
R.I.P. Henny Vrienten (1948-2022)