Ongeschikt voor de liefde – deel II

“Ben je gelukkig?”, vraag ik.
Ik moet gezucht hebben of zo, getuige zijn repliek: “Ik wist dat je dat ging vragen.”
Daarna blijft het verontrustend stil.
We zitten in de auto, dus overweeg ik de deur te openen om mij op dramatische wijze in de berm te werpen.
Zijn woorden komen net op tijd: “Ja, ik ben gelukkig, ik heb een mooie, slimme vrouw die mij gerust laat.”
Het besef slaat in als een bom: het is iets geworden.