Romantische brokkenpiloot en ander onheil

Straks vier ik de twaalfde valentijn met dezelfde man. Mijn voorheen: een combinatie van ‘In the mood for love’ en ‘Sex and the City’. Het wel en wee van een romantische brokkenpiloot? Hier moet ge zijn.

Die rampvlucht levert een rits heroïsche en dramatische verhalen op. Holderdebolder verliefd, zwevend door de straten, dit is hem. Anderhalf jaar later: jankend aan de Irish Coffee op de Gentse Feesten. Those were the days.

De man die al twaalf jaar blijft, leest deze brief niet. Ik vermoed zijn antwoord: ‘Romantisch, daar ben ik tegen. En een brokkenpiloot? Ge hebt niet eens een vlieg-bewijs of hoe heet zo’n ding. Daarom zie ik al twaalf jaar af! Soit, het zijn mijn zaken niet, wat wilt ge drinken?’

Het leven begint met nemen.
– Jan Jacob Stam

Het Systemisch werk onthulde de wortels van mijn onvermogen. De klassieker: tot u spreekt een vadersdochter, eeuwig op zoek naar zijn goedkeuring. Gezien de getroebleerde en fantastische man die mijn vader is: een onmogelijk scenario. Vele donkere mannen passeerden de revue. Ik faalde. Herbegin. Weer gefaald, deze keer met onderscheiding!

De verrassing: voor de echte bron van het gesukkel, moest ik bij mijn mama zijn. Even geleden vertelde ze mij een klein verhaal: ‘Toen uw zuske geboren werd, heb ik een fout gemaakt: ik was u vergeten.’ In mijn hart vielen de puzzelstukken op hun plaats. Een oude vierkante foto toont een klein meisje dat haar moeder zoekt. De volwassen vrouw heeft haar teruggevonden. Ik houd zielsveel van mijn fijnbesnaarde mama.

En van Freya – ver weg zo dichtbij – de liefste reisgenoot – ook in de donkere uren.

Verder lezen? Ontvang mijn nieuwsbrief.