De taal van de ziel

De taal van de aanpassing
is een andere taal
dan de taal van de ziel.
– Hein Stufkens

Daar zijn de obligate kerstbomen al. Afronden en rusten, adviseert Jaap Voigt. Hij vervolgt: Beperk familiestrubbelingen tot een minimum.

Aldus geschiedt. Het verlies van mijn zus heeft mijn ouders en mij dicht bij elkaar gebracht. Temidden het verdriet zien we elkaars diepte. De liefde zegeviert. Freya feest mee, want dit heeft ze altijd gewild.

Het systemisch werk verfijnde mijn gevoeligheid voor het verborgene…

///

Zo begint mijn winterbrief 2024, verstuurd voor kerst. Eerlijk? Mijn vader en ik zijn sindsdien toch weer slaags geraakt. Een oud patroon: hij verkiest de snelle sprong naar een zekere job, ook al is het mijn ding niet – ongelukkig zijn op bestelling – ik ga voor wachten en met vertrouwen rustig verder bouwen aan wat mij te doen staat.
Hij viel in zijn klassieke val: de druk verhogen als hij zijn zin niet krijgt, en ik bijna in de mijne: zijn goedkeuring boven alles.

Maar het antwoord blijft: nee.
En dus: ja.

///

Vader Moeder zult gij eren:
Je hebt voor altijd een grote plaats in mijn hart, papa, en ik eer je het meest door mijn leven te leiden.