Ongeschikt voor de liefde – deel IV

Ik las voor op een literair festival.

De salonfilosoof – pseudoniem voor mijn lief en meermaals figurerend in mijn teksten – zat in het publiek. Keurig verscholen achter andere ruggen. Hij depte zijn tranen. Met zo’n gevouwen zakdoek, attribuut van mannen die nooit wenen.

Na het optreden omhelsde ik hem.
Hij: ‘Pas op, straks denken ze nog dat ik het ben, die salonfilosoof.’

Mijn hart overstroomde: de prins in de zwarte auto is gearriveerd.